16
27
28
29
ηδονής της– κι εγώ ήξερα ότι μπορούσε να διαβάζει τις
σκέψεις μου το ίδιο καθαρά όσο διάβαζα κι εγώ τις δικές
της.
Ποτέ μην έχεις εμπιστοσύνη στα έθιμα και στις παρα-
δόσεις των άλλων, σκέφτηκα, νιώθοντας το είναι μου να
πλησιάζει όλο και περισσότερο στην κορύφωση. Να έχεις
εμπιστοσύνη σ’ εμένα, σ’ εμάς, και θα βρούμε τον δρόμο
που μας ταιριάζει.
Ο πόθος και η ηδονή κατρακυλούσαν στη ραχοκοκα-
λιά μου, με έκαιγαν, με βασάνιζαν. Έμπηξα τα δάχτυλά
μου στα λαγόνια της και καθοδήγησα με ένταση τις παλιν-
δρομικές της κινήσεις μέχρι που το ένιωσα. Ήμουν τόσο
κοντά… κι όταν εκείνη ψιθύρισε «Με τρελαίνει να σε βλέ-
πω να χύνεις», δεν άντεξα άλλο και εκτοξεύτηκα στα ύψη.
Έχυσα μέσα της αφήνοντας ένα άγριο βογκητό, ενώ
τα μάτια μου ήταν καρφωμένα με απόγνωση στα δικά της.
«Το αυριανό είναι μια τυπική διαδικασία», μου ψιθύρι-
σε, με το πρόσωπο μουσκεμένο απ’ τον ιδρώτα και τα χεί-
λη της κολλημένα στον λαιμό μου. «Αισθάνομαι ότι μόλις
παντρευτήκαμε.»
«Το αυριανό είναι μια τυπική διαδικασία από τότε που
μου τον έπαιξες σ’ ένα φριχτό φοιτητικό πάρτι.»
Τραντάχτηκε από τα γέλια, σκαρφαλωμένη ακόμα πά-
νω μου.
__
Όταν ξύπνησα η Χάνα είχε φύγει και το προχειρογραμμένο
σημείωμα που μου είχε αφήσει στο μαξιλάρι –
Τα λέμε στις
δύο!
– μ’ έκανε να γελάσω δυνατά στο άδειο δωμάτιο.
