20
27
28
29
νό;» Γύρισα, τον κοίταξα και ανοιγόκλεισα τα μάτια μου.
«Θεέ μου, και μόνο η ιδέα με τρομάζει.»
Ο Τζένσεν θα μπορούσε να είχε αρχίσει το δούλεμα
γι’ αυτή τη σπάνια συναισθηματική αναλαμπή μου, αλλά
δεν τον έκανε. «Σε διαβεβαιώ ότι δεν είχα αυτό ακριβώς
στο μυαλό μου όταν της πρότεινα να σου τηλεφωνήσει για
να βρεθείτε», είπε περνώντας το δάχτυλό του πάνω απ’ το
φρύδι του. «Να που όμως τώρα βρισκόμαστε εδώ. Την
επόμενη φορά που θα τη δεις θα είναι ντυμένη νύφη.»
Τον κοίταξα. Τις τελευταίες μέρες είχα αναρωτηθεί αρ-
κετές φορές πώς ένιωθε εκείνος για το γεγονός. Με τη Χά-
να θα παντρευόμασταν στο ίδιο ιδιωτικό κτήμα όπου ο
Τζένσεν είχε παντρευτεί την αγαπημένη του, με την οποία
είχαν γνωριστεί στο πανεπιστήμιο. Εκεί είχε παντρευτεί και
η μεγαλύτερη αδερφή της Χάνα, η Λιβ, με τον άντρα της
τον Ρομπ.
Δυστυχώς, ο γάμος του Τζένσεν με το επί εννέα χρό-
νια κορίτσι του είχε κρατήσει μόλις τέσσερις μήνες.
Ο φίλος μου διέκοψε τις σκέψεις μου πριν προλάβω
να βρω κάτι να πω. «Προσπαθείς να φανταστείς πώς θα
εξελιχθεί η μέρα;» με ρώτησε.
«Φυσικά. Αναρωτιέμαι αν θα σκοντάψει πουθενά κα-
θώς προχωράει ή αν θα σταματήσει στα μισά της διαδρο-
μής για ν’ αγκαλιάσει κάποιον που έχει χρόνια να δει. Η
Χάνα με ξαφνιάζει πάντα.»
«Ή αν θα σταματήσει να περπατάει και θα ορμήσει
τρέχοντας προς το μέρος σου.» Γέλασε. «Και ποτέ δεν θα
πάψει να μου ακούγεται περίεργο που τη λες Χάνα.»
