9
27
28
29
Άπλωσα το χέρι μου και βρήκα τη μέση της. Την τρά-
βηξα να κολλήσει στο γυμνό μου στήθος. «Πες μου τι
πραγματικά συμβαίνει.»
«Δεν μ’ αρέσει να μην είμαι μαζί σου τη νύχτα πριν τον
γάμο μας», ομολόγησε με τα χείλη της κολλημένα στο
δέρμα μου. «Σ’ έχω ανάγκη.»
Στα τυφλά, ανέβασα τα χέρια μου στα πλευρά της κι
ύστερα στους ώμους και στον λαιμό της, και μετά έκλεισα
το πρόσωπό της στις χούφτες μου. Τα δάχτυλά μου συνά-
ντησαν ένα απαλό μεταξωτό ύφασμα και το ακολούθησαν
μέχρι τον κόμπο στο πίσω μέρος του κεφαλιού της.
Η Χάνα είχε δέσει ένα μαντίλι και στα δικά της μάτια.
Ήταν απίστευτη!
Γελώντας τη φίλησα στα μαλλιά. «Μείνε λοιπόν μαζί
μου.»
Αναστέναξε. «Αυτό το έθιμο είναι απαίσιο, όμως αι-
σθάνομαι ότι αν πρέπει να τηρήσω κάποια έθιμα, τότε θα
είναι αυτά που έχουν να κάνουν με το πώς δεν θα τα θα-
λασσώσουμε στον γάμο μας. Δεν πρέπει δούμε ο ένας τον
άλλον μέχρι αύριο.»
Κράτησα το πρόσωπό της στις χούφτες μου και το
έγειρα στο πλάι για να μπορέσω να τη φιλήσω. Τα χείλη
μου συνάντησαν πρώτα την άκρη της μύτης της κι ύστε-
ρα ταξίδεψαν λίγο χαμηλότερα προς τον στόχο τους.
«Δεν υπάρχει περίπτωση να τα θαλασσώσουμε», είπα,
με το στόμα μου κολλημένο στο δικό της. «Ακόμα κι αν
δεν παντρευόμασταν αύριο, είσαι ο έρωτας της ζωής
μου. Θα είμαι μαζί σου μέχρι να πεθάνουμε κι οι δυο,
