5
Ε
ΝΑ
Γουίλ
Πάει κι η διαδρομή μέχρι τη Βοστόνη…
Πάει κι η πρόβα των ρούχων, πάει κι η πρόβα της δε-
ξίωσης, πάει κι η βραδιά της αλητείας με την αντροπαρέα.
Αύριο είναι η μέρα του γάμου, και η μέλλουσα γυναίκα
μου θα κοιμηθεί απόψε… στην άλλη άκρη του διαδρόμου.
Είχα την αίσθηση ότι αυτή η διευθέτηση δεν θα άντεχε
για πολύ. Καθόλου δεν άρεσε στη Χάνα να κοιμάται μόνη
της στα ταξίδια που έκανε πρόσφατα για να δώσει συνε-
ντεύξεις για κάποιες ακαδημαϊκές θέσεις. Ούτε κι εμένα μου
άρεσε. Και να μας βάλει, την τελευταία νύχτα πριν από τον
γάμο μας, η μητέρα της σε διαφορετικά δωμάτια, για να
κρατήσει την παράδοση και να φουντώσει την αγωνία;
Δεν υπήρχε περίπτωση.
Σιγά μην το τηρούσαμε.
Το κινητό μου κουδούνισε πάνω στο κομοδίνο κι εγώ,
μόνος μου στο δωμάτιο, σκέφτηκα γελώντας: Τι λέγαμε;
Ύστερα απάντησα στο τηλέφωνο: «Χάνα, αγάπη μου.»
Μπήκε κατευθείαν στην ουσία: «Έχω άγχος.»
Χαμογέλασα. «Φυσικά και έχεις άγχος. Θα δώσεις την
υπόσχεση να με υπακούς και να είσαι η σκλάβα μου στο
