18
Μου είχε πει
Θέλεις να τραβήξουμε βίντεο απόψε;
Όχι, Γλύκα, μου αρκεί απλώς να σε αγγίζω.
Σου λείπει καθόλου το κλαμπ;
Όχι, Γλύκα, λατρεύω αυτό που ζω εδώ μαζί σου, με το
μωρό μας να κοιμάται στην άκρη του διαδρόμου.
Πραγματικά σ’ αρέσει τόσο να τα κοιτάζεις; Να τα γεύ-
εσαι;
Εγώ ήθελα να κάνω τα πράγματα πιο εύκολα για κεί-
νην. Ήθελα να την κάνω να νιώσει ασφαλής και μοναδική.
Έκλεισα τα μάτια, παραδομένος στα αντιφατικά συναισθή-
ματα της ανακούφισης, όταν η Σάρα άρχισε να χύνει σιω-
πηλά στην αγκαλιά μου, και της θλίψης που μου προκα-
λούσε η διαπίστωση ότι, στην πορεία, είχα ξεχάσει ποιες
ήταν οι ανάγκες της.
__
Στις τέσσερις το πρωί κάθισα στο πάτωμα του παιδικού
υπνοδωματίου, ενώ η Σάρα τάιζε την Άναμπελ. Ο ουρανός
έξω είχε ένα βαθύ μπλε χρώμα και οι δρόμοι ήταν σχετικά
ήσυχοι, ακόμα και σ’ αυτή τη γειτονιά της Ανατολικής
Πλευράς του Μανχάταν.
«Δεν ήταν ανάγκη να ξυπνήσεις κι εσύ μαζί μας», ψι-
θύρισε η Σάρα.
Κάθε πρωί μού έλεγε το ίδιο πράγμα, ανησυχώντας
για την έλλειψη ύπνου μου και τη δύσκολη μέρα που με
περίμενε στη δουλειά. Όμως αυτή ήταν η αγαπημένη μου
ώρα της ημέρας.
«Όταν τελειώσετε, θα τη σκεπάσω και θα πάω να τρέ-
ξω.»
