17
Ύστερα, πριν από δύο μήνες περίπου, η Σάρα μού εί-
πε ότι ήταν έτοιμη να ξαναρχίσουμε να κάνουμε έρωτα.
Στην αρχή με είχε κυριεύσει τρόμος, όταν όμως αρχί-
σαμε τα φιλιά, ένιωσα με έκπληξη να καυλώνω όπως και
τον πρώτο καιρό. Το βογκητό που της ξέφυγε όταν μπήκα
μέσα της θα αντηχεί για πάντα στο μυαλό μου. Ήταν ένας
οξύς ήχος, μια κοφτή, κραυγή πόνου και έκπληξης. Είχα
σταματήσει αμέσως, και παρόλο που εκείνη μου ορκιζόταν
ότι
εκείνη τη στιγμή
δεν πονούσε καθόλου, εγώ ένιωθα ότι
έπρεπε να της συμπεριφερθώ διαφορετικά: να είμαι προ-
σεκτικός με τον θησαυρό, που μόλις τώρα ανακάλυπτα
πόσο εύθραυστος ήταν…
Δεν είχαμε επισκεφθεί ξανά το κλαμπ.
Δεν είχαμε καν χρησιμοποιήσει τη φωτογραφική μηχα-
νή για οτιδήποτε άλλο από το να βγάζουμε φωτογραφίες
την κόρη μας.
Δεν είχαμε κάνει σεξ που να προκαλεί κάτι περισσότε-
ρο από ένα τσαλάκωμα των σεντονιών, πόσο μάλλον
σπάσιμο των επίπλων.
Εδώ όμως, στο κρεβάτι μας, με τη Σάρα κάτω απ’ το
σώμα μου και τα μικρά λαχανιασμένα βογκητά του πόθου
της να φτάνουν στα αυτιά μου, τα λόγια της αντηχούσαν
στο μυαλό μου –το
σφυροκοπούσαν
– σαν ένα σφυρί που
χτυπάει ένα τύμπανο.
Μου έχει λείψει να σε βλέπω να λιώνεις μέσα μου, χω-
ρίς καμία ενοχή.
Εκείνη με άφηνε να είμαι τρυφερός. Περίμενε υπομο-
νετικά να συνειδητοποιήσω ότι μου είχε ζητήσει κάτι πε-
ρισσότερο, αληθινό σεξ, ξανά και ξανά.
