9
Σημείωσα τις υπόλοιπες λεπτομέρειες, έκλεισα το τη-
λέφωνο και πήγα να βρω τη Σάρα για να της πω τα νέα.
Το νανούρισμα δεν ακουγόταν πια. Όταν βρήκα την
πανέμορφη γυναίκα μου να έχει αποκοιμηθεί στην κουνι-
στή πολυθρόνα δίπλα στην κούνια, με το μωρό στην α-
γκαλιά της, δεν ένιωσα την παραμικρή έκπληξη. Πήρα τη
μικρή Λατρεία μας από τη μαμά της, την ακούμπησα στην
κούνια της και τη σκέπασα. Μέχρι πρόσφατα, η Άναμπελ
κοιμόταν συνήθως μόνο δύο τρεις συνεχόμενες ώρες, ό-
μως το καλό ήταν ότι δεν ξυπνούσε ακόμα κι αν έπαιζε
δίπλα στο κρεβάτι της μια μπάντα με χάλκινα πνευστά.
Αποκλείεται να στεκόμασταν το ίδιο τυχεροί και με το
επόμενο.
Το επόμενο;
Ανοιγόκλεισα τα μάτια. Με εκνεύρισε λίγο το γεγονός
ότι έκανα αυτή τη σκέψη. Μόλις τις δύο τελευταίες εβδο-
μάδες είχαμε αρχίσει να κοιμόμαστε κάπως σαν άνθρω-
ποι.
Έχοντας τακτοποιήσει το μωρό, διέσχισα το δωμάτιο
για να ξυπνήσω τη Σάρα. Άνοιξε τα μάτια της τη στιγμή
που έφτασα δίπλα της. Πήρε μια βαθιά ανάσα και τα ανοι-
γόκλεισε. «Αχ, αποκοιμήθηκα.»
Γονάτισα μπροστά της και με τον αντίχειρά μου απο-
μάκρυνα μια τούφα των μαλλιών της από το πρόσωπό
της. «Υποτίθεται ότι κάτι άλλο έπρεπε να κάνεις.»
«Ναι. Να σε γδύσω.»
«Έχεις ακόμα την ευκαιρία.»
Η Σάρα με έπιασε απ’ το χέρι, σηκώθηκε και με οδή-
γησε. Βγήκαμε απ’ το παιδικό δωμάτιο και προχωρήσαμε
