8
«Αυτό είναι αλήθεια. Όμως πες μου γρήγορα τι θέλεις.
Περιμένω από στιγμή σε στιγμή να μου την πέσουν οι ιθα-
γενείς και να μου πετάξουν τα μάτια έξω.» Μου ήταν αδύ-
νατο να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά που με τη
Σάρα προλάβαμε να κάνουμε κάτι περισσότερο από βια-
στικά χουφτώματα πριν πέσουμε λιπόθυμοι από την εξά-
ντληση.
Σκέφτηκα μήπως έπρεπε να κάνω πρώτα ένα καλό
ζέσταμα.
Ο μικρότερος αδερφός μου, ο Νάιαλ, γέλασε. «Τότε
ελπίζω να τη βγάλεις καθαρή απόψε, γιατί την επόμενη
εβδομάδα θα έρθω στη Νέα Υόρκη και θα ήταν τρομερή
απογοήτευση να μη συναντήσω τον περιβόητο Μαξ Στέ-
λαρ που μου διαφήμιζες όλα αυτά τα χρόνια.»
«Τέλεια!» αναφώνησα χτυπώντας με δύναμη την πα-
λάμη μου στο τραπέζι. Η βραδιά πήγαινε απ’ το καλό στο
καλύτερο. Από τη μία, η προοπτική να κάνω σεξ δυο νύ-
χτες στη σειρά με την πανέμορφη γυναίκα μου, και από
την άλλη, η επίσκεψη του αδερφού μου την επόμενη ε-
βδομάδα. «Τέλεια! Τέλεια!» Είχα να δω τον Νάιαλ από την
τελευταία φορά που πήγα στην Αγγλία, πριν από έναν
χρόνο, κι εκείνος ήταν υπερβολικά απασχολημένος για να
κάνει συχνά ταξίδια. «Τι έγινε, χαλάρωσε η δουλειά;»
«Κάπως.» Έκανε μια παύση. «Ωραία. Αυτά λοιπόν.
Είναι αργά. Ήθελα απλώς να σε ενημερώσω. Ο λόγος που
θα έρθω είναι για να δω τη μικρή Άναμπελ, όχι για σένα,
αν θες να ξέρεις.»
Γέλασα και είπα: «Μάλιστα.»
«Έρχομαι την Τρίτη. Φεύγω την Κυριακή.»
