15
Γλύκα, το ξέρω ότι εσένα μάλλον σε ταλαιπωρούν. Όμως,
γαμώτο, με τρελαίνουν τα βυζιά σου έτσι.»
Την ένιωσα να ακινητοποιείται κάτω απ’ το σώμα μου,
οπότε σταμάτησα κι εγώ να κινούμαι για να τραβηχτώ και
να την κοιτάξω καταπρόσωπο.
«Τι τρέχει;» ρώτησα. «Είπα κάτι που δεν έπρεπε;»
Η έκφρασή της δεν έδειχνε θυμό, ήταν ένα αστείο
μείγμα απογοήτευσης και γέλιου. Σήκωσε αργά τα πόδια
δίπλα στα πλευρά μου και μου ψιθύρισε: «Από πότε χρει-
άζεται να κάνεις δηλώσεις αποποίησης της ευθύνης;»
Χαμογέλασα, έσκυψα και φίλησα τα γλυκά, φουσκω-
μένα χείλη της. Η καρδιά μου χτυπούσε γρήγορα. Εξακο-
λουθούσα να μην καταλαβαίνω τι είχα κάνει λάθος.
«Δεν χρειάζεται να μου ζητάς συγγνώμη που ερεθίζε-
σαι…» ψιθύρισε μέσα στο στόμα μου. «Μου έχει λείψει να
σε βλέπω να λιώνεις μέσα μου, χωρίς καμία ενοχή.»
Η ενστικτώδης παρόρμησή μου ήταν να της
δείξω
πό-
σο έλιωνα πραγματικά: να φέρω τα χέρια της πάνω απ’ το
κεφάλι της, να μπω μέσα της ορμητικά και να απολαύσω
το θέαμα των βυζιών της να πάλλονται κάτω απ’ το κορμί
μου, να απολαύσω το βάρος τους και τον βασανιστικό πό-
θο που με κυρίευε όταν ένιωθα τις σταγόνες τους να κυλά-
νε στο δέρμα μου. Προτίμησα όμως ν’ αρχίσω να κινούμαι
αργά από πάνω της, φροντίζοντας να της προσφέρω ηδο-
νή με κάθε κίνηση του κορμιού μου μέσα της.
Εκείνη μου χούφτωσε τον κώλο, αναγκάζοντάς με να
κινηθώ πιο γρήγορα και πιο ορμητικά. Προσπάθησα να
της δώσω αυτό που μου ζητούσε, όμως με κάθε ώθησή
μου με κυρίευε ένα πρωτόγνωρο αίσθημα.
