1
Οι θυσίες που κάνουμε
Λέινι
«Είσαι σίγουρη ότι το θέλεις;» με ρώτησε η σεξομανής κολλητή
μου για εκατομμυριοστή φορά από τη στιγμή που εμφανίστη-
κα στο νυχτερινό κλαμπ όπου δούλευε ντυμένη σαν τσούλα.
Η Ντεζ. Ο βράχος μου. Το στήριγμά μου όταν η ζωή γινό-
ταν ζόρικη. Κι αυτή τη στιγμή δεν μπορούσε να είναι πιο ζόρι-
κη. Το Ντεζ προέρχεται απ’ το Δυσδαιμόνα, το οποίο σε ελεύ-
θερη μετάφραση σημαίνει «διαβολική». Είχε αλλάξει το όνομά
της όταν έκλεισε τα δεκαοχτώ, μόνο και μόνο επειδή οι γονείς
της αρνούνταν να της επιτρέψουν να το κάνει νωρίτερα. Η α-
λήθεια είναι ότι οι γονείς της, όταν γεννήθηκε, την ονόμασαν
Πρίνσες, δηλαδή Πριγκίπισσα, αν όμως οποιοσδήποτε άλλος
εκτός απ’ τους ίδιους προσπαθούσε να την αποκαλέσει έτσι,
την είχε βάψει. Η Ντεζ ήταν απίστευτα όμορφη, σαν τις κου-
κλάρες με το πλούσιο στήθος που διαβάζουμε στα αισθηματι-
κά μυθιστορήματα: μαύρα μακριά μεταξένια μαλλιά, κορμί με
καμπύλες, ατελείωτα πόδια και πρόσωπο θεάς. Το μόνο πρό-
βλημα ήταν ότι της άρεσε να κυκλοφορεί σαν μηχανόβια. Ό-
πως επίσης της άρεσε να καβαλάει όλα τα μοντέλα μηχανών
για να τα δοκιμάσει. Είπαμε, τσούλα. Την αγαπούσα όμως σαν
να ήταν σάρκα και αίμα μου. Κι αν σκεφτούμε τι ήμουν διατε-
θειμένη να κάνω για τη σάρκα και το αίμα μου, αυτό έλεγε
πολλά.
