23
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
άντρας εγκατέλειψαν, αφήνοντας τον Τζάμπα Χατ και τον Μυ-
στηριώδη Άντρα να συνεχίζουν τη μονομαχία. Δεν είχα δει τον
Μυστηριώδη Άντρα, αλλά δεν μπορεί να ήταν χειρότερος από
τον αποκρουστικό Τζάμπα Χατ.
Ο ρυθμός της διαδικασίας των προσφορών επιβραδύνθη-
κε κι εγώ ζαλιζόμουν όλο και περισσότερο από την περιστρο-
φή μου πάνω στην εξέδρα. Πραγματικά, το μόνο που ήθελα
ήταν να τελειώσει όλο αυτό ώστε να μάθω ποια ήταν η μοίρα
μου και να προσαρμοστώ σε αυτή. Συνέχιζα να τρέφω κρυφές
ελπίδες για τον Μυστηριώδη Άντρα.
Το λαμπάκι του Τζάμπα Χατ ήταν το τελευταίο που άναψε
και ήξερα πια ότι τον λόγο είχε ο Μυστηριώδης Άντρας. Εκεί-
νος όμως δεν απαντούσε. Άρχισα να πανικοβάλλομαι όταν ο
Σκοτ μπήκε ξανά στο δωμάτιο και ήρθε και στάθηκε πλάι μου.
Χαμογέλασε στον Τζάμπα και κοίταξε με το φρύδι ανασηκω-
μένο προς τη μεριά του μυστηριώδη ξένου. Ήξερα ότι στο
βλέμμα μου φαινόταν ότι από μέσα μου παρακαλούσα να με
κερδίσει εκείνος, και δεν είχα την παραμικρή ένδειξη αν ο ίδιος
νοιαζόταν καθόλου ή του ήταν παντελώς αδιάφορο, έπρεπε
όμως να προσπαθήσω.
Τα δευτερόλεπτα κυλούσαν βασανιστικά. Όλα έδειχναν να
εξελίσσονται σε αργή κίνηση κι ένιωσα να ζαλίζομαι. Καταλά-
βαινα ότι από στιγμή σε στιγμή θα λιποθυμούσα αν δεν έπαιρ-
νε οξυγόνο ο εγκέφαλός μου, όμως κρατούσα την αναπνοή
μου, ελπίζοντας ότι ο Μυστηριώδης Άντρας θα με διεκδικούσε
κι ότι δεν θα το μετάνιωνα αν εκείνος έβγαινε νικητής.
«Φαίνεται ότι έχουμε τον νικ…» άρχισε να λέει ο Σκοτ, αλ-
λά σταμάτησε απότομα όταν το φως πάνω απ’ το δωμάτιο του
Μυστηριώδη Άντρα άναψε και ακούστηκε το κουδούνι του.
Πήρα την ανάσα που είχα τόσο ανάγκη κι ένιωσα τον ε-
γκέφαλό μου να μυρμηγκιάζει, σαν να έπαιρνε ζωή. Γύρισα α-
πότομα το κεφάλι προς τον Τζάμπα Χατ. Αναστέναξα με ανα-
κούφιση όταν κούνησε αρνητικά το κεφάλι κι έκανε μια απα-
