7
27
28
29
Ένα
«Θα κάνω φόνο», είπα μέσα απ’ τα δόντια μου σπρώ-
χνοντας μακριά τη δουλειά που μου αναλογούσε. Ο
Μπένετ ούτε που σήκωσε το βλέμμα του για να με κοι-
τάξει κι έτσι πρόσθεσα: «Πώς λέμε
θα
σφάξω κάποιον
με το βαμβάκι; Εγώ θα τον
σφάξω με
το χαρτί
.»
Τουλάχιστον έτσι κατάφερα να του αποσπάσω μια
υποψία χαμόγελου. Όμως ήταν φανερό ότι ολόκληρη
την τελευταία ώρα ο Μπένετ βρισκόταν στη Ζώνη των
Γαμήλιων Ετοιμασιών και δεν σκόπευε να την εγκατα-
λείψει πριν εξαφανιστεί η μεγάλη στοίβα των προ-
σκλητηρίων που είχε μπροστά του. Στη συνήθως αψε-
γάδιαστη τραπεζαρία μας υπήρχαν παντού σκόρπιες
επιστολές σε χρώμα μπλε του
Τίφανι
. Ο Μπένετ, καθι-
σμένος απέναντί μου, τα δίπλωνε μεθοδικά και τα το-
ποθετούσε στη στοίβα των Έτοιμων για Αποστολή.
Η διαδικασία ήταν απλή:
Διπλώνεις, τοποθετείς.
Διπλώνεις, τοποθετείς.
Διπλώνεις, τοποθετείς.
Διπλώνεις, τοποθετείς.
