12
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
Τζούλι, και μάλιστα με άγριες διαθέσεις. Είχε κολλήσει πάνω
μου σαν βδέλλα κι εγώ δεν μπορούσα να κάνω τίποτα για να
την αποφύγω μπροστά σε όλα τα μέλη του διοικητικού συμ-
βουλίου και όλους εκείνους τους υποψήφιους πελάτες. Αν
προσθέσουμε σε αυτό το γεγονός ότι η Λέινι φλέρταρε απρο-
κάλυπτα με τον Ντέιβιντ Στόουν στη διάρκεια της βραδιάς, γί-
νεται φανερό ότι βρισκόμασταν στο χείλος της καταστροφής.
Έτσι, αναγκάστηκα να αρπάξω τη Λέινι και να εξαφανιστώ
από εκεί μέσα πριν χάσω εντελώς την ψυχραιμία μου και κάνω
μια τρομερή σκηνή για την οποία δεν θα μπορούσα με τίποτα
να επανορθώσω αργότερα. Είμαι σίγουρος ότι αυτό ακριβώς
ήθελε ο Ντέιβιντ.
Στον δρόμο της επιστροφής στήσαμε με τη Λέινι έναν απί-
στευτο καβγά. Για την ακρίβεια, εκείνη μόνο μιλούσε. Εγώ την
αγνοούσα. Αυτό την εξόργισε ακόμα περισσότερο. Ήθελε να τη
γαμήσω, το περίμενε, επειδή αυτό γινόταν πάντα. Μόνο που
εγώ δεν ήθελα πια να τη γαμήσω. Δεν μπορούσα. Όχι μετά από
αυτά που είχα μάθει. Να διευκρινίσω κάτι: Την ήθελα. Που να
με πάρει ο διάολος, την ήθελα περισσότερο από ποτέ. Όμως
δεν μπορούσα να συνεχίσω να της το κάνω αυτό.
Εκείνη βέβαια δεν θα τα παρατούσε έτσι εύκολα. Όχι. Η
Λέινι ποτέ δεν τα παρατούσε. Όταν απέκρουσα τις προκλητι-
κές κινήσεις της, πετάχτηκε από τη λιμουζίνα και έτρεξε μέσα
στην καταρρακτώδη βροχή προς το σπίτι. Την ακολούθησα
φυσικά, όμως εκείνη έκανε σαν τρελή, ξεστομίζοντας ό,τι πιο
προκλητικό μπορούσε να σκεφτεί για να εκβιάσει κάποια δική
μου αντίδραση.
Όταν μου είπε ότι, αν δεν σκόπευα να τη γαμήσω, υπήρχε
κάποιος άλλος στον χορό που θα το έκανε ευχαρίστως, χτύπη-
σε διάνα. Η εικόνα ενός συγκεκριμένου ατόμου, του Ντέιβιντ
Στόουν, θόλωσε το μυαλό μου.
Το αίσθημα της ιδιοκτησίας μου ανέλαβε δράση. Προφα-
νώς ήμουν εκτός εαυτού, όμως αυτό δεν δικαιολογεί τις πρά-
