Basic HTML Version
12
27
28
29
και χαμογέλασε στον Τζόνι μουρμουρίζοντας: «Ευχαρι-
στώ, φίλε.»
∆ίνοντας ένα απαλό χτύπημα στον ώμο του Μαξ, ο
Τζόνι απομακρύνθηκε. Ο Μαξ επέστρεψε στο κάθισμά του
και πήρε ξανά το ποτό του. Έδειξα με το πιγούνι μου προς
την πόρτα όπου είχε εξαφανιστεί ο Τζόνι πίσω από μια
μαύρη κουρτίνα. «Τι τρέχει;»
«Αυτό που τρέχει», είπε ο Μαξ, «έχει να κάνει με το δω-
μάτιο που ετοιμάζεται για σένα.»
«Για
μένα
;» πίεσα με την παλάμη μου το στήθος μου
κουνώντας το κεφάλι. «Για άλλη μια φορά σου λέω, Μαξ,
δεν θέλω.»
«Ναι, καλά τώρα...»
«Μιλάς σοβαρά;»
«Φυσικά και μιλάω σοβαρά. Ο Τζόνι μού είπε ότι πρέ-
πει να διασχίσεις εκείνον τον διάδρομο» –ο Μαξ έδειξε
προς μια άλλη πόρτα, όχι εκείνη απ’ όπου είχε εξαφανιστεί
ο φίλος του– «και να προχωρήσεις προς τον Ποσειδώνα.»
Άφησα ένα βογκητό και ξάπλωσα πίσω στην πολυ-
θρόνα μου. Παρότι αυτό το κλαμπ έδειχνε να είναι το κο-
ρυφαίο στην κατηγορία του σ’ αυτή την πόλη –ίσως και σε
οποιαδήποτε πόλη– αν έφτιαχνα μια λίστα με τα πράγματα
που ήθελα να κάνω απόψε, ένας τέτοιος πριβέ χορός από
μια άγνωστη χορεύτρια του Λας Βέγκας πρέπει να βρισκό-
ταν το πολύ μια-δυο θέσεις παραπάνω από το να φάω
μπαγιάτικο σούσι και να πάθω δηλητηρίαση.
«Λοιπόν, άντε τράβα σ’ εκείνον τον διάδρομο σαν σω-
στός άντρας και απόλαυσε ένα κορίτσι να τρίβεται πάνω
στο καυλί σου χορεύοντας για πάρτη σου.» Ο Μαξ με κοί-