Basic HTML Version
26
29
30
31
νόμουν προς τα πίσω για να συναντήσω το χέρι του, έχοντας
ήδη χάσει το μυαλό μου.
«Είσαι υγρή, γλυκιά μου. Τι σε φτιάχνει; Η ιδέα ότι το κά-
νουμε εδώ; Ή ότι σε έβλεπα να φαντάζεσαι ότι γαμιόμαστε
ενώ χόρευες;»
Δεν είπα τίποτα επειδή φοβόμουν ποια θα ήταν η απάντη-
ση . απλώς αναστέναξα όταν γλίστρησε μέσα μου το δάχτυλό
του. Κάθε σκέψη για το τι ήταν
σωστό
να κάνω χάθηκε στα
βάθη του μυαλού μου καθώς θυμόμουν τη βαρετή Σάρα στο
Σικάγο. Την προβλέψιμη Σάρα που πάντα έκανε όσα οι άλλοι
ανέμεναν από εκείνη. Δεν ήθελα να είμαι πια αυτό το άτομο.
Ήθελα να είμαι ανέμελη και νέα. Για πρώτη φορά στη ζωή μου
ήθελα να ζήσω για τον εαυτό μου.
«Είσαι τόσο μικροκαμωμένη, όμως είσαι τόσο υγρή, που
είμαι σίγουρος ότι εύκολα θα δεχόσουν και τα τρία δάχτυλά
μου.» Το γέλιο του έγινε φιλί στο πίσω μέρος του λαιμού μου
καθώς χάιδευε κυκλικά, αργά και παιχνιδιάρικα την κλειτορί-
δα μου.
«Σε παρακαλώ...» ψιθύρισα. Δεν ήξερα αν μπορούσε να μ’
ακούσει. Είχε χώσει το πρόσωπό του στα μαλλιά μου κι ένιωθα
τον πούτσο του να πιέζει το πλάι του μηρού μου, κατά τα άλλα
όμως δεν αντιλαμβανόμουν τίποτε άλλο παρά μόνο το μεγάλο
του δάχτυλο που γλιστρούσε ξανά μέσα μου.
«Έχεις καταπληκτικό δέρμα. Ειδικά εδώ.» Φίλησε τον
ώμο μου. «Το ήξερες ότι το πίσω μέρος του λαιμού σου είναι
τέλειο;»
Στράφηκα και του χαμογέλασα. Τα μάτια του ήταν ορθά-
νοιχτα και καθαρά, κι όταν τα βλέμματά μας συναντήθηκαν
ζωγραφίστηκε μέσα τους ένα χαμόγελο. Ποτέ δεν είχα κοιτάξει
κάποιον τόσο βαθιά στα μάτια όταν με άγγιζε έτσι, κι αυτός ο