Basic HTML Version
17
29
30
31
Γέλασα κουνώντας το κεφάλι. Δεν είχα πρόχειρη καμία
απάντηση. Θα μπορούσα να είχα φύγει μαζί του. Κάποια άλλη,
πιο θαρραλέα, στη θέση μου θα μπορούσε πράγματι να φτάσει
στο βασίλειο με τις πίπες. «Είπαμε να βγούμε σαν κοριτσοπα-
ρέα. Εσύ θα μείνεις εδώ μόνο δύο μέρες. Είμαι μια χαρά.»
«Κόψε τις μαλακίες και πήγαινε να πηδηχτείς.»
Η Χλόη πήρε το μέρος μου: «Εγώ απλώς χαίρομαι που
γνώρισες κάποιον και τον βρήκες σέξι. Καιρό είχα να δω στο
πρόσωπό σου αυτό το ευτυχισμένο χαμόγελο που έχει να κάνει
με τους άντρες.» Το ξανασκέφτηκε λίγο και το χαμόγελο έσβη-
σε από το πρόσωπό της. «Εδώ που τα λέμε, ποτέ δεν σ’ έχω δει
με αυτό το ευτυχισμένο χαμόγελο που έχει να κάνει με τους
άντρες.»
Όταν αυτή η αλήθεια έπεσε κάπως ωμά στο τραπέζι, σή-
κωσα το σφηνάκι μου αγνοώντας τις διαμαρτυρίες της Τζού-
λιας ότι είχα χάσει τη φόρμα μου και το κατέβασα. Ήταν γλυ-
κό, ήταν υπέροχο, ό,τι ακριβώς χρειαζόμουν για να σβήσω απ’
το μυαλό μου τον μαλάκα από το Σικάγο και τον όμορφο ξένο
απ’ το μπαρ. Έσυρα τις φίλες μου στην πίστα.
Αμέσως ένιωσα σαν να μην είχα κόκαλα μα ούτε και μυα-
λό, υπέροχα ελεύθερη. Η Χλόη και η Τζούλια χοροπηδούσαν
γύρω μου, τραγουδούσαν με όλη τους τη δύναμη τους στίχους
των τραγουδιών, γίνονταν ένα με τη μάζα των ιδρωμένων
κορμιών που μας είχαν περικυκλώσει. Ήθελα ν’ απολαύσω τα
νιάτα μου. Μακριά από τη ρουτίνα, από την προγραμματισμέ-
νη σε κάθε της λεπτομέρεια ζωή μου στο Σικάγο, συνειδητο-
ποιούσα ότι δεν τα είχα χαρεί όπως έπρεπε. Μόνο εδώ, κάτω
απ’ τους ήχους των κομματιών που έπαιζε η ντιτζέι, συνειδη-
τοποιούσα πώς θα μπορούσα να είχα περάσει τα χρόνια μου
μετά τα είκοσι: κάτω απ’ τα φώτα, χορεύοντας και φορώντας
μίνι φούστες, γνωρίζοντας άντρες που θα ήθελαν να με κατα-