Basic HTML Version
18
29
30
31
βροχθίσουν, παρέα με τις φίλες μου που ήταν ελεύθερες, ανέ-
μελες και απολάμβαναν τη νιότη τους.
Δεν ήταν ανάγκη να πάω να συγκατοικήσω με το αγόρι
μου από τα είκοσι δύο μου.
Θα μπορούσα να είχα ζήσει έξω από τον ασφυκτικό κόσμο
των κοινωνικών κανόνων και των συμβατικών συμπεριφο-
ρών.
Θα μπορούσα να ήμουν
αυτό
το κορίτσι που χτυπιέται
στην πίστα ντυμένο στην τρίχα.
«Πόσο χαίρομαι που είσαι εδώ!» φώναξε η Χλόη πιο δυνα-
τά απ’ τη μουσική.
Ενώ ήμουν έτοιμη να της απαντήσω με έναν παρόμοιο με-
θυσμένο όρκο φιλίας, ακριβώς πίσω απ’ τη Χλόη, μακριά από
τα φώτα της πίστας, είδα τον όμορφο ξένο μου. Τα βλέμματά
μας συναντήθηκαν και κανένας απ’ τους δυο μας δεν κοίταξε
αλλού. Έπινε με μικρές γουλιές τα τρία δάχτυλα από το ουίσκι
του, παρέα με κάποιον φίλο του, και δεν φάνηκε να ξαφνιάζε-
ται καθόλου που τον έπιασα να με κοιτάζει. Προφανώς παρα-
κολουθούσε εδώ και ώρα την κάθε κίνησή μου.
Το γεγονός αυτό είχε μεγαλύτερη επίδραση επάνω μου κι
από το αλκοόλ. Ένιωσα κάθε εκατοστό του δέρματός μου να
φλέγεται, ενώ μια δυνατή φλόγα φούντωνε στο στήθος μου
και προχωρούσε παρακάτω: πέρασε τα πνευμόνια μου κι έ-
φτασε βαθιά στην κοιλιά μου. Εκείνος σήκωσε το ποτήρι του,
ήπιε μια γουλιά και χαμογέλασε. Ένιωσα τα μάτια μου να κλεί-
νουν αργά.
Ήθελα να χορέψω για κείνον.
Ποτέ στη ζωή μου δεν είχα νιώσει τόσο σέξι, τόσο κυρίαρ-
χη των επιθυμιών μου. Είχα πάρει το μεταπτυχιακό μου, είχα
βρει μια καλοπληρωμένη δουλειά, είχα καταφέρει ακόμα και
να κάνω κάποιες αλλαγές στη διακόσμηση του σπιτιού μου.