Basic HTML Version
12
29
30
31
Με παρακολουθούσε όλο το βράδυ;
Δεν ήμουν σίγουρη αν
αυτό ήταν υπέροχο ή κάπως ανατριχιαστικό.
Έριξα το βάρος μου στο άλλο πόδι κι εκείνος μιμήθηκε τις
κινήσεις μου. Είχε πρόσωπο με γωνίες, τετράγωνο πιγούνι, μια
καλοσμιλεμένη κοιλότητα κάτω απ’ τα ζυγωματικά, βλέμμα
βαθύ και σκοτεινό, έντονα φρύδια κι ένα ωραίο λακκάκι που
σχηματιζόταν στο αριστερό του μάγουλο όταν χαμογελούσε.
Ήταν πολύ πιο ψηλός από ένα και ογδόντα πέντε κι είχε ένα
κορμί που τα χέρια μου θα χρειάζονταν πολλά φεγγάρια για να
το εξερευνήσουν.
Καλώς ήλθατε στο Μεγάλο Μήλο.
Ο μπάρμαν επέστρεψε και κοίταξε τον άντρα που στεκό-
ταν δίπλα μου περιμένοντας την παραγγελία του. Ο όμορφος
ξένος μου, χωρίς καν να υψώσει τον τόνο της βαθιάς φωνής
του, είπε χωρίς να καταβάλει την παραμικρή προσπάθεια:
«Τρία δάχτυλα Macallan’s, Πιτ, και ό,τι παραγγείλει η κυρία.
Δεν περιμένει και λίγο, δεν νομίζεις;» Στράφηκε σ’ εμένα μ’ ένα
χαμόγελο που ζέστανε κάτι που κοιμόταν βαθιά στην κοιλιά
μου. «Πόσα δάχτυλα θέλεις;»
Τα λόγια του έσκασαν σαν βόμβα στο μυαλό μου και οι
φλέβες μου γέμισαν αδρεναλίνη. «Τι είπες;»
Η αθωότητα προσωποποιημένη. Καλή προσπάθεια, όμως
εγώ κατάλαβα από τον τρόπο που μισόκλεισε τα μάτια του ότι
δεν υπήρχε ούτε ένα κύτταρο αθωότητας σε όλο του το κορμί.
«Αν κατάλαβα καλά, μου πρότεινες τρία δάχτυλα;» ρώτη-
σα.
Εκείνος γέλασε κι άπλωσε ανάμεσά μας πάνω στο μπαρ τη
μεγαλύτερη παλάμη που είχα δει ποτέ μου. Τα δάχτυλά του θα
μπορούσαν να τυλιχτούν γύρω από μια μπάλα του μπάσκετ
και να την καλύψουν. «Θα σε συμβούλευα να ξεκινήσεις με δύο,
Γλύκα.»