22
Το χαμόγελό του έδειχνε πως, ό,τι κι αν ήταν αυτό που ή-
θελε από μένα, το είχε πάρει. Ένιωθα την έντονη επιθυμία να
λιώσω τα αρχίδια του ανάμεσα στα γόνατά μου, τότε όμως δεν
θα μπορούσα να πάρω αυτό που ήθελα.
«Παρακαλέστε, δεσποινίς Μιλς.»
«
Παρακαλώ,
άντε γαμήσου!»
Το επόμενο πράγμα που ένιωσα ήταν το κρύο τζάμι να
πιέζει το στήθος μου και βόγκηξα από τη μεγάλη διαφορά θερ-
μοκρασίας ανάμεσα σ’ αυτό και την επιδερμίδα του. Είχα ανά-
ψει. Όλο μου το σώμα ήθελε να νιώσει το άγριο άγγιγμά του.
«Τουλάχιστον τα λόγια και οι πράξεις σου συμφωνούν»,
βρυχήθηκε μες στο αυτί μου πριν με δαγκώσει στον ώμο. «Ά-
νοιξε τα πόδια σου.»
Υπάκουσα κι εκείνος, χωρίς να διστάσει, με τράβηξε απ’
τους γοφούς και μπήκε ορμητικά μέσα μου.
«Σου αρέσει το κρύο;»
«Ναι.»
«Πονηρό, βρόμικο κορίτσι. Σ’ αρέσει να σε βλέπουν, έτσι;»
ψιθύρισε, παίρνοντας τον λοβό του αυτιού μου ανάμεσα στα
δόντια του. «Σε φτιάχνει που ολόκληρο το Σικάγο μπορεί να
κοιτάξει εδώ πάνω και να σε δει να πηδιέσαι, σε τρελαίνει να
νιώθεις το τζάμι να πιέζει τις ρώγες σου.»
«Σταμάτα να μιλάς, μου το χαλάς.» Δεν ήταν αλήθεια. Κάθε
άλλο. Η σοβαρή φωνή του είχε μια διεγερτική επίδραση επάνω
μου.
Εκείνος όμως απλώς γέλασε στο αυτί μου και μάλλον θα
αντιλήφθηκε ότι ένα ρίγος διαπέρασε το κορμί μου. «Θέλεις να
σε βλέπουν να χύνεις;»