Basic HTML Version
9
27
28
29
Ο Μαξ είχε επιλέξει ένα κλαμπ πολυτελείας για να ξε-
κινήσουμε αυτό το Σαββατοκύριακο της ακολασίας. ∆εν
ήταν από τα μέρη που θα μπορούσαμε να είχαμε βρει τυ-
χαία με μια αναζήτηση στο ίντερνετ ή περπατώντας στην
κεντρική λεωφόρο του Λας Βέγκας. Για να ακριβολογούμε,
εκ πρώτης όψεως, το Μπλακ Χαρτ δεν έλεγε και πολλά
πράγματα. Ήταν κρυμμένο σ’ ένα καθ’ όλα νόμιμο κτίριο
με γραφεία, δύο τετράγωνα πιο πέρα από την πολύβουη
κεντρική λεωφόρο. Μέσα όμως –αν περνούσε κανείς από
τρεις κλειδωμένες πόρτες και δύο φουσκωτούς, στο μέγε-
θος του διαμερίσματός μου στη Νέα Υόρκη, και έφτανε στα
άδυτα του κτιρίου– το κλαμπ ήταν κυριλέ και, όπου κι αν
έστρεφες το βλέμμα σου, το σεξ ήταν μπροστά σου.
Ο τεράστιος κύριος χώρος είχε διάφορες υπερυψωμέ-
νες εξέδρες και σε καθεμία απ’ αυτές λικνιζόταν μια χορεύ-
τρια που φορούσε αστραφτερό, ασημί κιλοτάκι. Υπήρχαν
τέσσερα μπαρ από μαύρο μάρμαρο, ένα σε κάθε γωνία,
και το καθένα ειδικευόταν σε διαφορετικό είδος ποτού. Με
τον Χένρι είχαμε προτιμήσει το μπαρ της βότκας όπου τσι-
μπολογούσαμε και λίγο χαβιάρι, σολομό και
μπλινί.
Ο Μαξ
και ο Γουίλ είχαν πάει σφαίρα στο μπαρ με το ουίσκι. Τα
άλλα δύο μπαρ σέρβιραν μια ποικιλία κρασιών ή λικέρ.
Τα έπιπλα ήταν ντυμένα με ένα σικάτο σκούρο δέρμα.
Ήταν απίστευτα μαλακό και κάθε πολυθρόνα μπορούσε
να χωρέσει δύο< σε περίπτωση που κάποιος από εμάς
δεχόταν τις «προσφορές» από την πίστα για ιδιωτικό χο-
ρό. Σερβιτόρες που φορούσαν μπικίνι από λάτεξ ή απολύ-
τως τίποτα περιέφεραν δίσκους με ποτά. Η δική μας σερ-
βιτόρα, η Τζία, είχε ξεκινήσει τη βραδιά με μια δαντελωτή