Basic HTML Version
8
27
28
29
δεν περιορίζονται μόνο σε κάποια κουνήματα καβάλα
στους θαμώνες...»
Με μια απορριπτική χειρονομία ο Χένρι είπε: «Ήταν
απλώς ένας χορός από μια κοπέλα καθισμένη επάνω
μου.» Κι ύστερα μου χαμογέλασε κλείνοντάς μου το μάτι.
«Ένας
πολύ
καλός χορός στα γόνατα, για να ακριβολο-
γούμε...»
«Είχε αίσιο τέλος;...» ρώτησα πειράζοντάς τον, αλλά
και νιώθοντας κάπως ενοχλημένος.
Ο Χένρι κούνησε αρνητικά το κεφάλι και γελώντας ή-
πιε άλλη μια γουλιά απ’ το ποτό του. «∆εν ήταν
τόσο
κα-
λός, Μπεν.»
Αναστέναξα με ανακούφιση. Ήξερα τον αδερφό μου
αρκετά καλά και πίστευα ότι δεν θα απατούσε ποτέ τη γυ-
ναίκα του, τη Μίνα, αλλά παρ’ όλα αυτά η ηθική του φλέρ-
ταρε, πολύ περισσότερο απ’ ό,τι εγώ, με την άποψη «δεν
μπορεί κανείς να πληγωθεί από κάτι που δεν γνωρίζει.»
Με τη Χλόη θα παντρευόμασταν τον Ιούνιο, ωστόσο
το μόνο Σαββατοκύριακο που μπορούσαμε να αποδρά-
σουμε ο Χένρι, ο Γουίλ κι εγώ για το μπάτσελορ πάρτι ή-
ταν το δεύτερο Σαββατοκύριακο του Φεβρουαρίου. Και οι
τέσσερις είχαμε φανταστεί ότι θα έπρεπε κατά κάποιον
τρόπο να δωροδοκήσουμε τις γυναίκες μας για να μας α-
φήσουν να πάμε στο Λας Βέγκας για ένα Σαββατοκύριακο
μόνο για άντρες την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, αλλά,
ως συνήθως, μας εξέπληξαν: δεν είχαν φέρει καμία αντίρ-
ρηση και απλώς είχαν προγραμματίσει για τις ίδιες ένα
διήμερο ταξίδι στο Κάτσκιλ, το βουνό στα βόρεια της Νέας
Υόρκης.