Basic HTML Version
8
29
30
31
Ένα
«Αν δεν φορέσεις το ασημί φόρεμα, θα σε πνίξω!» φώναξε η
Τζούλια από τη «ζώνη της κουζίνας», όπως είχα αρχίσει να α-
ποκαλώ τον συγκεκριμένο χώρο. Σε καμία περίπτωση δεν ήταν
αρκετά μεγάλος ώστε να μπορεί κανείς να τον θεωρήσει μια
πλήρως εξοπλισμένη κουζίνα.
Είχα μετακομίσει από μια τεράστια, αχανή βικτοριανή βί-
λα των προαστίων του Σικάγου σ’ ένα πολύ κομψό διαμέρισμα
στο Ιστ Βίλατζ περίπου στο μέγεθος του πρώην καθιστικού
μου. Φάνταζε ακόμα μικρότερο όταν ξεπακετάρισα, τακτοποί-
ησα τα πάντα στη θέση τους και προσκάλεσα στο σπίτι τούς
δύο πιο στενούς φίλους μου. Ο χώρος του καθιστικού-
τραπεζαρίας-κουζίνας περιβαλλόταν από τεράστια παράθυρα
σε προεξοχή, ωστόσο το αποτέλεσμα θύμιζε λιγότερο ανάκτο-
ρο και περισσότερο γυάλα για χρυσόψαρο. Η Τζούλια θα έμενε
μόνο για το Σαββατοκύριακο, για να γιορτάσουμε το γεγονός,
όμως ήδη με είχε ρωτήσει τουλάχιστον εκατό φορές γιατί είχα
επιλέξει να μείνω σ’ ένα τόσο μικρό σπίτι.
Η αλήθεια είναι ότι το είχα επιλέξει επειδή διέφερε εντε-
λώς από οτιδήποτε ήξερα έως τότε. Κι επειδή, όταν μετακομί-
ζει κανείς στη Νέα Υόρκη χωρίς να έχει φροντίσει να εξασφα-
λίσει κάπου να μείνει, το πιθανότερο είναι να βρει ένα διαμέρι-
σμα καρυδότσουφλο.