Basic HTML Version
28
της τόσο πολύ καιρό, που δεν πρόκειται να σου πει ποτέ πόσο πολύ
σε χρειάζεται. Όμως θα σου δείξει πόσο πολύ το θέλει αυτό. Η Χλόη
δεν αρκείται στα λόγια, θέλει έργα. Την ξέρω από τα δώδεκά της, κι
εσύ είσαι ο άνθρωπος που περίμενε.»
Δυο λεία μπράτσα γλίστρησαν γύρω από τη μέση μου από πί-
σω, και η Χλόη πίεσε το στόμα της ανάμεσα στις ωμοπλάτες μου.
«Για τι πράγμα μιλάμε;»
«Για ποδόσφαιρο», είπε η Τζούλια ακριβώς τη στιγμή που εγώ
απαντούσα, «Για πολιτική.»
Ένιωσα το γέλιο της καθώς γλίστρησε κάτω από το μπράτσο
μου και με τύλιξε στην αγκαλιά της. «Επομένως μιλούσατε για μέ-
να.»
«Ναι», απαντήσαμε κι οι δυο.
«Και πόσο χάλια ήμουν και πόσο ευτυχισμένη φαίνομαι απόψε
και πώς ο Μπένετ καλά θα κάνει να μην τα κάνει θάλασσα κι αυτή τη
φορά.»
Η Τζούλια μου έριξε ένα βλέμμα, ενώ ύψωνε την μπίρα της σε
μια σιωπηλή πρόποση κι έπειτα μας άφησε μόνους στην άκρη του
μπαρ.
Η Χλόη έστρεψε τα πράσινα μάτια της σ` εμένα. «Σου είπε όλα
μου τα μυστικά;»
«Καθόλου.» Άφησα το ποτό μου και την πήρα στην αγκαλιά
μου. «Μπορούμε να φύγουμε τώρα; Ήμουν πολύ καιρό μακριά σου
και δεν νομίζω ότι αντέχω να σε μοιράζομαι άλλο. Σε θέλω μόνη.»
Ένιωσα το γέλιο της σαν ένα μικρό τράνταγμα του κορμιού της
πάνω στο μπράτσο μου κι έπειτα ο σιγανός ήχος έφτασε στ’ αυτιά
μου. «Είσαι πολύ απαιτητικός.»
«Απλώς σου λέω τι θέλω.»
«Ωραία, λοιπόν. Πες μου πιο συγκεκριμένα. Τι θέλεις στ’ αλή-
θεια;»