Basic HTML Version
10
σει μία ώρα. Ανοιγόκλεισα τα μάτια για να διώξω αυτή την εικό-
να ενώ ήμουν αποφασισμένη να μη ν κοιτάξω τους ώμους του
που διαγράφονταν κάτω απ’ το σκούρο, ραμμένο κατά παραγ-
γελία κοστούμι του. Είχα κάνει το λάθος να επισκεφτώ το γυ-
μναστήριο του ξενοδοχείου στη διάρκεια ενός συνεδρίου, τον
πρώτο μήνα που δούλεψα κοντά του. Μόλις μπήκα μέσα, τον
είδα μπροστά μου ιδρωμένο και ημίγυμνο δίπλα στον διάδρομο.
Οποιοδήποτε αρσενικό φωτομοντέλο στον κόσμο θα σκότωνε
για να έχει το πρόσωπό του και δεν είχα δει ποτέ σε άντρα τόσο
ωραία μαλλιά. Μαλλιά αμέσως μετά το γαμήσι. Έτσι τα αποκα-
λούσαν τα κορίτσια από τους κάτω ορόφους και, αν ήθελα να
πιστέψω τα λόγια τους, ο τίτλος αυτός ήταν επάξια κερδισμέ-
νος. Η εικόνα του να σκουπίζει το στήθος του με το μπλουζάκι
του έμεινε χαραγμένη για πάντα στο μυαλό μου.
Φυσικά, εκείνος είχε ανοίξει το στόμα του για να την κα-
ταστρέψει: «Χαίρομαι που επιτέλους σας βλέπω να ενδιαφέ-
ρεστε για τη φυσική σας κατάσταση, δεσποινίς Μιλς.»
Μαλάκα…
«Λυπάμαι, κύριε Ράιαν», είπα με μια υποψία σαρκασμού.
«Αντιλαμβάνομαι πόσο μεγάλο βάρος ήταν για εσάς να χειρι-
στείτε το μηχάνημα του φαξ και να σηκώσετε το τηλέφωνο.
Όπως σας είπα, δεν πρόκειται να ξανασυμβεί.»
«Φυσικά και δεν θα ξανασυμβεί», απάντησε εκείνος, ενώ
το αυτάρεσκο χαμόγελο δεν έλεγε να εγκαταλείψει το πρόσω-
πό του.
Αν κρατούσε το στόμα του κλειστό, θα ήταν τέλειος. Λίγη
μονωτική ταινία θα ήταν ό,τι έπρεπε. Είχα ένα κομμάτι στο
γραφείο μου και κατά καιρούς το έβγαζα και το χάιδευα, ελπί-
ζοντας ότι κάποια μέρα θα μου δινόταν η ευκαιρία να το χρη-
σιμοποιήσω.