Basic HTML Version
7
Ένα
Ο πατέρας μου έλεγε πάντα ότι ο καλύτερος τρόπος για να μά-
θεις μια δουλειά είναι να μην αφήσεις από τα μάτια σου κά-
ποιον που την κάνει.
«Για να πάρεις μια δουλειά που βρίσκεται στην κορυφή,
πρέπει να ξεκινήσεις από χαμηλά», μου έλεγε. «Να γίνεις ο άν-
θρωπος χωρίς τον οποίο δεν μπορεί να ζήσει το αφεντικό. Να
γίνεις το δεξί του χέρι. Όταν λοιπόν μάθεις τον κόσμο τους, ε-
κείνοι θα σε αρπάξουν και θα σε προωθήσουν πριν καν πάρεις
το πτυχίο σου.»
Είχα γίνει αναντικατάστατη. Και σίγουρα είχα γίνει το Δεξί
Χέρι. Μόνο που, στην περίπτωσή μου, τύχαινε να είμαι το δεξί
χέρι που τις περισσότερες μέρες ήθελε να χαστουκίσει το ανα-
θεματισμένο το πρόσωπο.
Αφεντικό μου ήταν ο κύριος Μπένετ Ράιαν.
Ένα όμορφο
κάθαρμα
.
Ένιωθα σφίξιμο στο στομάχι και μόνο που τον σκεφτό-
μουν: ψηλός, κούκλος και απαίσιος. Ήταν το πιο ξεροκέφαλο,
ξιπασμένο καθίκι που είχα γνωρίσει ποτέ. Είχα ακούσει όλες
τις άλλες γυναίκες στο γραφείο να κουτσομπολεύουν τα κα-
τορθώματά του και αναρωτιόμουν μήπως το μόνο που τελικά
χρειάζεται κανείς είναι ένα όμορφο πρόσωπο. Όμως ο πατέρας
μου έλεγε και το άλλο: «Από πολύ νωρίς στη ζωή σου θα αντι-