Basic HTML Version
20
29
30
31
Το ένα τραγούδι έφερε το άλλο κι ύστερα ακόμα ένα, και
πριν αναδυθώ στην επιφάνεια για να πάρω ανάσα, τα χέρια
της Χλόης αγκάλιασαν τους ώμους μου. Γελούσε μέσ’ στο αυτί
μου και χοροπηδούσε συντονισμένη μαζί μου.
«Απέκτησες κοινό!» φώναξε τόσο δυνατά πάνω απ’ τη
μουσική που πισωπάτησα με έναν μορφασμό.
Έγνεψε με το κεφάλι προς το πλάι και μόνο τότε αντιλήφ-
θηκα ότι με είχε περικυκλώσει μια αντροπαρέα με κολλητά
μαύρα ρούχα που κοπανούσαν με κινήσεις γεμάτες υπονοού-
μενα τον αέρα γύρω τους. Στράφηκα ξανά προς τη Χλόη και
είδα τα μάτια της να λάμπουν με το τόσο οικείο βλέμμα αυτής
της γυναίκας που δεν κώλωνε πουθενά, που είχε καταφέρει με
το σπαθί της να βρεθεί στην κορυφή μιας από τις μεγαλύτερες
διαφημιστικές εταιρείες στον κόσμο και καταλάβαινε πολύ
καλά τι σήμαινε αυτή η βραδιά για μένα. Εντελώς ξαφνικά,
δροσερός αέρας χάιδεψε το δέρμα μου από τους ανεμιστήρες
της οροφής κι εγώ επανήλθα στην πραγματικότητα, με την
ίδια χαζοχαρούμενη διάθεση, επειδή βρισκόμουν στη Νέα Υόρ-
κη για να κάνω μια πραγματικά νέα αρχή. Και πραγματικά
περνούσα τέλεια.
Πίσω απ’ τη Χλόη όμως η σκοτεινή γωνιά ήταν άδεια. Δεν
υπήρχε κανένας ξένος να με παρακολουθεί.
Το στομάχι μου σφίχτηκε λίγο. «Πάω μισό λεπτό στην
τουαλέτα», της είπα.
Γλίστρησα ανάμεσα στον κύκλο της αντροπαρέας, κατέ-
βηκα απ’ την πίστα και ακολούθησα τις πινακίδες προς τον
δεύτερο όροφο ο οποίος ουσιαστικά ήταν ένας εξώστης με θέα
σε όλο το κλαμπ. Προχώρησα σ’ έναν στενό διάδρομο και μπή-
κα στις τουαλέτες. Ο φωτισμός ήταν τόσο έντονος που ένιωσα
μια σουβλιά να διαπερνά τα μάτια μου μέχρι το πίσω μέρος
του κρανίου μου. Παραδόξως, ο χώρος ήταν άδειος και η μου-