Basic HTML Version
16
πιασα το σακάκι της.
Γιατί στο διάβολο φορούσε ακόμη αυτό το
πράγμα; Γιατί φορούσε ακόμα οτιδήποτε;
Κάτω από το σκούρο μαβί πουκάμισό της οι ρώγες της σκλήρυ-
ναν καθώς κάρφωσα το βλέμμα μου πάνω τους και άπλωσα το χέρι
για να σχηματίσω έναν κύκλο γύρω από τη μία με την άκρη του δά-
χτυλού μου. Πήρε μια γρήγορη ανάσα που με έκανε να την κοιτάξω.
«Μου έλειψε αυτό. Μου έλειψες εσύ.»
Η γλώσσα της ξεπρόβαλε για να υγράνει τα χείλη της. «Κι εμέ-
να.»
«Γαμώτο, σ’ αγαπώ.»
Όταν φίλησα τον λαιμό της, οι γρήγορες ανάσες της έκαναν το
στήθος της να ανεβοκατεβαίνει, κι εγώ δεν ήμουν σίγουρος ποια θα
ήταν η επόμενη φάση, πώς θα απέφευγα να φερθώ βιαστικά. Θα
την έπαιρνα εδώ, γρήγορα και απότομα πρώτα, ή θα την πήγαινα
σηκωτή σ’ έναν καναπέ ή σε μια καρέκλα, θα γονάτιζα και απλώς θα
τη γευόμουν; Τα σκεφτόμουν επί τόσον καιρό όλα αυτά –έκανα φα-
ντασιώσεις για το πώς θα εξελισσόταν το κάθε σενάριο– αλλά τη
στιγμή εκείνη, η πραγματικότητα της παρουσίας της εδώ, με σάρκα
και οστά, με είχε κομπλάρει.
Τα ήθελα όλα. Ήθελα να την ακούσω να βογκάει και να χαϊδέ-
ψω την επιδερμίδα της, να χαθώ στη θέρμη του χεριού της γύρω
απ’ τον πούτσο μου, να κοιτάζω τον ιδρώτα να κάνει κόμπους στο
μέτωπό της καθώς θα με καβαλούσε, δείχνοντάς μου πόσο πολύ
τής είχα λείψει. Το είχα δει στον τρόπο που έχανε τον ρυθμό της
όταν κόντευε να χύσει ή που με έσφιγγε όταν ψιθύριζα γλυκά τ’ όνο-
μά της, έτσι όπως της άρεσε πάντα.
Τα χέρια μου έτρεμαν καθώς ξεκούμπωσα προσεκτικά το επά-
νω κουμπί της. Κάπου στο εξελιγμένο κομμάτι του εγκεφάλου μου
που συνεχώς συρρικνωνόταν καταγράφηκε ότι δεν ήθελα να κατα-